PARTIZAN PROTIV KELNA I TRADICIJE
Gledajući žrijeb grupne faze Lige konferencija, lako je zaključiti da se Partizan našao u najtežoj mogućoj grupi u ovom trenutku. Dva predstavnika Lige petice u vidu Kelna i Nice obećavaju navijačima “crno bijelih” pravi spektakl, a stručnom štabu na čelu sa Gordanom Petrićem dodatnu glavobolju prilikom priprema za evropske okršaje.
Nakon lošeg početka sezone, Partizan se konsolidovao ne samo u domaćem prvenstvu, već i u Evropi gdje poslije dva kola ima dva boda. Remi sa Nicom u Beogradu je definitivno mnogo slađi od onog u Češkoj protiv Slovackog, naročito ako se uzmu u obzir sve nevjerovatne okolnosti u Uherskom Gradištu. Na red je sada došao Keln i to u vjerovatno najgorem mogućem trenutku po vicešampiona Srbije poslije šokantne eliminacije iz Kupa Srbije u Sremskoj Mitrovici.
Utisak je donekle popravila pobjeda nad Vojvodinom u Humskoj. Sa druge strane, “jarčevi” su dobili dodatnu injekciju samopouzdanja poslije velike pobjede nad Borusijom Dortmund na domaćem terenu rezultatom 3:2. Protiv “milionera” na Rajn Energi stadionu zablistali su Kainc, Tiges i Ljubičić, dok je veliku energiju potrošio kapiten Ektor.
Strateg Kelna Štefen Baumgart poznat je kao vrlo temperamentan i prilično ofanzivan trener, uglavnom ne mareći ko se nalazi na drugoj strani. Fudbalska javnost u Njemačkoj očekivala je loš početak sezone Kelna nakon plasmana u Evropu, ali to se nije dogodilo, te su “jarčevi” sedmi u Bundesligi sa 13 bodova, dva manje od mjesta koje vode u Ligu šampiona. Kao sjajni drugoligaški napadač, Bamugart je ostao upamćen po igrama u Hansi Roštok i Unionu iz Berlina, dok je u sezoni 1998/99 nastupio i za Volfsburg. U Njemačkoj je upamćen i po čuvenoj rečenici: “Utakmica nije gotova dok sudija ne svira kraj i ja ne prestanem da vičem” i to savršeno oslikava njegov trenerski profil.
Šta kaže tradicija?
Ona je tu da se ruši, pa možete i naslutiti kakav učinak ima Partizan kada su u pitanju rivali iz Istočne, Zapadne i kasnije ujedinjene Njemačke. U devet su se navrata “crno bijeli” namjerili na Nijemce, a jedino je prvi put bilo razloga za radost i to u legendarnoj sezoni 1965/66 kada je Partizan na putu do finala Kupa šampiona eliminisao Verder, ekipu tada dominantnu u domaćim okvirima. Usljedila je potom eliminacija u Kupu sajamskih gradova od Dinama iz Drezdena, isti rival bio je koban po Partizan i 1978. godine u Kupu šampiona, dok se između “ovajdio” i Keln u okviru treće runde Kupa UEFA 1974. godine. Minimalni trijumf u Humskoj uz gol Momčila Vukotića obećavao je prolaz dalje, ali je Keln dvije nedjelje kasnije praktično “pregazio” Partizan sa 5:1 i otišao dalje. Sada se traži neko ko bi mogao da nastavi gdje je Moca Vukotić stao uz, navijači Partizana se nadaju, povoljniji ishod na kraju…
Osamdesetih godina, “crno bijeli” nisu mogli da preskoče Dinamo Berlin i Borusiju Menhengladbah, a ni prva decenija 21. vijeka nije donijela više uspjeha. U kvalifikacijama za Ligu šampiona 2002. godine, Partizan nije imao šanse protiv moćnog Bajerna koji je lako slavio u oba meča, a šest godina kasnije u eksperimentalnom formatu Kupa UEFA (pet timova u grupi, po jedan meč sa svakim rivalom) Štutgart je kod kuće lako savladao “crno bijele” sa 2:0.
Posljednji okršaj sa jednom njemačkom ekipom vjerovatno je još uvek ostao u lošem sjećanju navijača Partizana, bilo je to 2015. godine u okviru grupne faze Lige nacija. Nakon trijumfa u Augsburgu od 3:1, u posljednjem kolu i duelu u Humskoj “crno bijelima” je bilo potrebno samo da ne izgube identičnom ili većom razlikom od njemačke ekipe. Poveo je tim Ljubinka Drulovića već u 11. minutu preko Oumarua, a imao je aktivan rezultat i nakon preokreta Augsburga. A onda je scenu stupio Bobadilja i u 89. minutu srušio snove “grobara” o evropskom proljeću.
Ali, kako rekosmo, tradicija je tu da se ruši, ako Partizan želi evropski fudbal i u martu naredne godine, moraće da prebrine i vrhunske ekipe…
Izvor: sportske.net
Fotografija: MN PRESS
